26/November/2010

Learning log out Class

กระต่ายกับเต่า  The Rabbit and The Tortoise

                วันหนึ่ง  มีเต่าตัวหนึ่งคลานต้วมเตี้ยม  ๆ  มาตามวิสัยของมัน  และอีกด้านหนึ่งก็มีกระต่ายตัวหนึ่งวิ่งผ่านมาทางนั้นเข้าอย่างบังเอิญด้วยความรวดเร็ว  “ฮิฮิ ! นี่เจ้าเต่า  นายชอบที่จะเดินต้วมเตี้ยม  ๆ  อยู่อย่างนี้เสมอ  ๆ  ทำไมนายถึงได้เดินได้ช้าอย่างนั้นเล่า ?” เต่าจึงได้พูดว่า  “ถึงแม้ว่าข้าจะเดินได้ช้า  แต่ถ้าพูดถึงเรื่องของความอดทนแล้วข้าไม่เคยแพ้ใคร”

                One day , when a tortoise was walking , a rabbit came running from the other side. “hihi, the tortoise. You walk slowly like that?” “I walk slowly but, nobody has bigger durability than mine.” Said the tortoise.

                “นายลองมาแข่งขันวิ่งไปที่บนยอดเขานั่นกับข้าดูเอาไหมล่ะ?”  กระต่ายเมื่อได้ยินอย่างนั้น  ก็หัวเราะดังลั่น  “ฮ่ะ  ฮ้า  น่าสนใจมากเลยทีเดียว  แต่รับรองได้ว่าไม่มีทางที่เจ้าจะเอาชนะข้าไปได้หรอกมันเปรียบเทียบกันไม่ได้…ว่างั้น”  กระต่ายจึงไปเรียกพวกพ้องให้มาชุมนุมกันอย่างทันท่วงที  และรวมทั้งให้มาเป็นกรรมการในการแข่งขันอีกด้วย  “ทุกๆ  คนมาดูเป็นสักขีพยานว่าใครจะเป็นผู้ชนะ  ในการแข่งขันวิ่งเร็ว  ระหว่างเต่าโง่กับตัวข้า…ฮ่ะฮ่ะ

                “You may compete with me to the top of that mountain.” The tortoise said. The rabbit said, laughing aloud, “ha ha , It is interesting , although it is impossible for you to win against me.” The rabbit had a plan to give a disgrace and laugh at the tortoise. “Everybody , please look at the result of which one run fast in this dull tortoise and me ha ha.”

                “เตรียมพร้อม!,  ไป”  พอสิ้นเสียงบอกสัญญาณเริ่มการแข่งขันโดยสุนัขจิ้งจอกแล้ว  ทั้งเต่าและกระต่ายก็เริ่มออกวิ่งไปพร้อม  ๆ  กัน  กระต่ายกระโดดออกวิ่งนำหน้าไปด้วยความเร็วสูง  เผลอแผลบเดียวมันก็วิ่งมาจนถึงจุดกึ่งกลาง  ของทางระหว่างภูเขา  มันจึงได้หยุดวิ่ง  “เจ้าเต่ามันมาถึงไหนแล้วล่ะ?”  มันก็ได้หันไปมอง  ก็เห็นว่าเต่านั้นยังคงคลานตามมาอย่างช้าๆ  มองเห็นอยู่ไกลๆ

                “Ready!, Go!” The tortoise and the rabbit started with the shout of a fox, simultaneously. The rabbit ran at uncanny speed. And the rabbit had reached to the is the tortoise?” When the rabbit looked back, the tortoise was walking far after.

พวกผู้ชมที่มาชุมนุมกันต่างก็หัวเราะและได้พูดว่า “ท่านเต่า…ท่านเต่า  ท่านนี่  ช่างเป็นผู้ที่เดินได้ช้ามากอาจพูดได้ว่าเดินช้าที่สุดในโลกเลยก็ได้…ฮ่ะฮ่ะ”  แม้ว่าจะได้ยินแบบนั้นแต่เต่าก็ไม่สนใจอะไรยังคงคลานของมันต่อไปด้วยความเงียบสงบอย่างตั้งใจ  เพื่อที่จะไปให้ถึงบนยอดเขาโดยไม่คิดที่จะหยุดพักผ่อน  ข้างฝ่ายกระต่ายเมื่อรอเท่าไหร่ๆ  ก็ไม่เห็นมีทีท่าทีว่าเจ้าเต่าจะตามมาทันมันสักที….มันจึงเริ่มนึกเบื่อกับการรอคอย  “เจ้าเต่ามันยังคงคลานอยู่อีกตั้งไกล  นอนรอซักงีบหนึ่งคงได้…ถึงยังไงมันก็ไม่มีทางที่จะตามมาทันหรอก”  มันพูดแล้วก็ล้มตัวลงนอน  แล้วหลับไปกลางทางที่จะตรงไปยังภูเขานั่นเอง

                The audience laughed at him together, saying “Tortoise, tortoise, you are slowest in the world…ha  ha.” The tortoise was still walking aiming at the top of a mountain without doing a rest The rabbit was tired of waiting, “The tortoise is yet far, I will also still do a nap for a while.” He fell asleep at the midway of the mountain.

                ในขณะที่กระต่ายกำลังหลับอยู่อย่างสนิท  เต่าซึ่งได้เดินมาอย่างไม่คิดที่จะหยุดพักผ่อนนั้น  “ถึงแม้ว่าขาของข้าจะสั้นเดินได้ช้าก็จริง  แต่เรื่องของความอดทนแล้วข้าไม่เคยยอมแพ้ให้ใคร  ข้าจะต้องทำดีที่สุดเท่าที่ข้าจะทำได้!”  หลังจากที่เต่าได้เดินมาจนถึงที่ตรงจุดกึ่งกลางของภูเขา  พลันมันก็ได้ยินเสียงหนึ่งซึ่งเป็นเหมือนกับเสียงกรนจากในที่แห่งหนึ่ง  “เสียงกรนที่ไหนนี่…อะฮ้า  เจ้ากระต่ายนี่  มันมาแอบนอนหลับอยู่ที่นี่เอง”

                While the rabbit was sleeping, the tortoise continued walking without a rest. “Although I am a dull foot, I don’t lose at durability to anybody. I will do my best!” After a while, when the tortoise came in the mountain, he heard a snore is heard. Ah!, the rabbit is sleeping there.”

                ที่ใกล้ๆ  ตรงนั้นกระต่ายกำลังนอนหลับอยู่อย่างสุขสบาย  ส่วนเต่านั้นยังคงที่จะเดินต่อไป…ทีละก้าว…ทีละก้าวอย่างจริงจังและอดทน  และแล้วหลังจากนั้นชั่วขณะหนึ่งกระต่ายก็เริ่มรู้สึกตัวและสะดุ้งตื่นขึ้นมา  “เฮ้..นี่เจ้าเต่า  มันคลานมาจนถึงที่ไหนแล้วนี่??”  มันรีบกวาดสายตามองหา  แต่ก็ช้าและสายไปเสียแล้ว  เพราะเมื่อมันมองไปยังจุดเส้นชัยที่อยู่บนยอดเขาโน่น  มันก็ได้เห็นว่าเจ้าเต่ากำลังแสดงความยินดีที่ได้รับชัยชนะอยู่อย่างมีความสุข..อยู่ในขณะนั้นเสียแล้ว

                Near the rabbit which was sleeping well, the tortoise walked step earnestly. After a while, the rabbit woke up at last.”Hee ! where is the tortoise?” He looked for the tortoise, but he could not find it anywhere. When he noticed and looked at the top of a mountain, the tortoise was showing cheers there.

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

Moral of the story

“ความพยายามอยู่ที่ไหน  ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”

“let’s have the perseverance which can work.”